ปักเป้ากับจุฬา โรงเรียนสอนความรักบทเรียนและแบบฝึกหัดชีวิต





ผู้เขียนกับหนังสือปักเป้าและจุฬา

เกือบเที่ยง จันทร์ 19 ธันวาคม 2559
อัพโหลดคลิปขึ้นยูทูป พักผ่อนทำโน่นนี่นั่นไป
สอนหนังสือมาหลายวันติดกัน รู้สึกเปื่อย
ชีวิตท้ายปี ก็ยังมีความตื่นเต้นอยู่ตลอดเวลา

เปิดทวิตเตอร์ไปอ่าน สุดแส้นสะท้อนใจในละครแห่งชีวิต  ศาลพิพากษาประหารชีวิตหมอนิ่ม ตัดสินฆ่า เอ็กซ์ จักรกฤษณ์ อดีตนักมือปืนทีมชาติไทย  แต่ยกฟ้องคุณแม่ของคุณหมอ จำคุกมือปืนตลอดชีวิต

ความรักไฉนถึงได้เปลี่ยนเป็นความรุนแรงขนาดนี้ นี่เป็นอุทาหรณ์ในความรักของชีวิตชายหนุ่มและหญิงสาวทุกคนบนโลกบนนี้ เมื่อครั้งมีความรักหวานชื่นดุจดั่งนิยายโรแมนติคของนิโคลัส สปาร์ค แต่ท้ายที่สุด ระดมทุกข์ยิ่งกว่า นิยายโศกนาฏกรรมเล่มใดในโลก

เห็นข่าวนี้ผมยิ่งเศร้าใจเป็นอย่างยิ่ง ก่อนหน้าข่าวนี้เปิดไปอ่านบันเทิงไทยรัฐ วุ้นเส้นเซ็นหย่าชาคริต ไม่มีมือที่สาม

และวันนี้ผมเองก็ได้ทำคลิปรีวิวหนังสือปักเป้ากับจุฬา เขียนโดย รงค์ วงษ์สวรรค์ นักเขียนระดับตำนานของเมืองไทย ตีพิมพ์ครั้งแรกตั้งแต่ พ.ศ.2505 เป็นหนังสือเรื่องสั้นว่าด้วยความรักและความแตกต่างของเพศชายและหญิง ควรค่าที่จะอ่าน เพื่อให้ได้เรียนรู้บทเรียนแห่งความรัก
วิชาความรักไม่ได้มีสอนในมหาวิทยาลัย ในเชิงวิชาการ เป็นวิชาของชีวิตที่ต้องเรียนรู้ด้วยตนเอง  ควรจะมีโรงเรียนสอนความรักและการแต่งงาน เพื่อให้ได้ทราบถึงชีวิตของคนสองคนที่มาจากต่างที่ ต่างการเลี้ยงดู การศึกษา สถานะทางสังคม การทำงาน  ให้ประสานอยู่ร่วมกันได้  ให้รู้จัก ความรักในเบื้องต้น ท่ามกลาง และท้ายที่สุด  เพื่อเป็นการป้องกันและสร้างภูมิคุ้มกันความเข้มแข็งเมื่อสารเคมีของความรักเจือจางไปจากสมองแล้ว

เรื่องราวของความรักเป็นสิ่งที่มนุษย์ทุกคนต้องเผชิญ ความจริงของมันก็คือความเปราะบางของจิตใจ เมื่อรักจางจากไปยากที่ใครจะทานทนได้ว่าแม้จะมีร่างกายที่แข็งแกร่งที่สุด แต่เรื่องจิตใจเป็นคนละเรื่องกับความแข็งแรงของร่างกาย

การสร้างภูมิคุ้มกันของความรักเมื่อผิดหวัง พลัดพรากเป็นสิ่งที่สังคมไทย ต้องได้เรียนรู้
ควรถูกบรรจุอยู่ในหลักวิชาการของโรงเรียน

เรื่องนี้ควรเชิญบุคคลทั้งประสบความสำเร็จและล้มเหลวมาบรรยายให้ความรู้กับคนรุ่นหลังได้ทราบถึงประสบการณ์แห่งอนาคตที่พวกเขาและเธอจะต้องได้เผชิญอย่างไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้





ชีวิตรักของผู้เขียนก็ใช่ย่อย ถ้าเขียนเป็นเรื่องสั้น คงจะขายดี สร้างเป็นละครได้ แต่แค่คิดจะลงมือเขียนก็จิตใจสั่นไหวไม่อยู่กับเนื้อกับตัวแล้ว ถ้าเขียนไปเยอะ ๆ กลัวจะเป็นโรคซึมเศร้า ไว้จิตใจแข็งแกร่งเมื่อไหร่คงเป็นนิยายในวันข้างหน้าให้กับท่านผู้อ่าน ได้เรียนรู้ประสบการณ์ความรักจากผมบ้างก็เป็นได้

บันทึก
ชีพธรรม คำวิเศษณ์
จันทร์ 19 ธันวาคม 2559

ความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น