เช้านี้ตื่นขึ้นมาดีใจกับประเทศไทยที่ได้เหรียญโอลิมปิคเพิ่มขึ้น ทุกท่านก็คงได้เห็นตามข่าวไปแล้ว
ผมออกไปซื้อหนังสือพิมพ์คมชัดลึก หน้าในมีเรื่องราวของเกาะไต้หวันครบรอบ 101 ปี ยินดีกับประเทศของเขาด้วยครับ
ส่วนตัวแล้วผมชื่นชมประเทศไต้หวัน ชื่นชมนายพลเจียงไคเช็ค ที่สามารถสร้างชาติของเขาได้อย่างรวดเร็ว ผมเคยเดินทางไปไต้หวัน 3 ครั้ง ไต้หวันก็ไม่ไกลจากเมืองไทยบินเพียง 3 ชั่วโมงครึ่งไปถึง เพื่อ ไปดูงานนิทรรศการแสดงคอมพิวเตอร์ชื่องาน”คอมพิวเท็ค”จัดใจกลางเมืองไทเป ใกล้กับตึกไทเป 101 ซึ่งเคยสูงที่สุดในโลก เป็นงานแสดงเทคโนโลยีคอมพิวเตอร์ที่ใหญ่ที่สุดในโลก โชว์เทคโนโลยีกันสุด ๆ มีของแจกเพียบ (โปรชัวร์) ไม่ใช่เหมือนกับบ้านเราที่เป็นงานคอมฯ แต่ขายของกันสะบัด ไม่ไปเดินก็ไปหาซื้อตามห้างได้ ไม่ค่อยเห็นของและความรู้อะไรแปลกใหม่
ซึ่งที่น่าทึ่งไต้หวันสร้างชาติได้อย่างไรทั้งที่เป็นประเทศติดลบ กลายเป็นบริษัทที่สร้างอุตสาหกรรมคอมพิวเตอร์ที่ใหญ่ที่สุดในโลก คอมพิวเตอร์ในโลกนี้ไม่ว่าเป็นพีซีตั้งโต๊ะหรือโน๊ตบุ๊ค ที่ใช้กันอยู่ผลิตจากไต้หวันทั้งนั้น
ผมเคยไปเยี่ยมชมบริษัท ASUS และอยู่ในงานเลี้ยงฉลองตัวแทนจำหน่ายที่มาจากทั่วโลก และได้มีโอกาสจับมือกับผู้ก่อตั้ง ในใจนึกว่าเขาสร้างชาติได้อย่างไร วันนี้ครบรอบ 101 ปีแล้ว
ที่สนามบินเจียงไคเช็ค ผมเห็นพี่น้องเพื่อนร่วมชาติของเราจากบ้านจากเมืองไปไม่ต่ำกว่า 3 ปีเพื่อทำงานให้กับนายจ้างไต้หวัน น้ำตาผมซึมในขณะที่พูดคุยกับเขานึกในใจ”ทำไมเพื่อนร่วมชาติของเราถึงได้ลำบากขนาดนี้” จากบ้านจากเมืองมาใช้แรงงาน ทั้งที่ครั้งหนึ่งประเทศของเราเจริญก้าวหน้ากว่าเขามาก ประเทศไทยของเราต้องมีอะไรผิดพลาดแน่นอน แล้วบางคนก็ไปเสียนา มาเสียเมีย
อ่านหนังสือพิมพ์คมชัดลึกจบ ก็เดินไปหยิบ หนังสือพิมพ์บางกอกโพสต์มาอ่าน ก็พบวันนี้เป็นวันครบ 47 ปีวันชาติของสิงคโปร์ สิงคโปร์ก็เป็นอีกประเทศที่ผมเดินทางไปสัก 5 ครั้งได้แล้วมั้ง บินเพียง 2 ชั่วโมงก็ถึงแล้ว เกาะเล็ก ๆ แห่งนี้ทำไมถึงเศรษฐกิจดีติดอันดับโลก ทั้งที่ประเทศแถบไม่มีทรัพยากรอะไรเลย แม่น้ำสิงคโปร์ก็เล็กกว่าคลองแสนแสบอีก เฮ้อ แต่ทำไมเขาทำได้ อย่ามาเทียบกับแม่น้ำ ปิง วัง ยม น่าน ไหลรวมมาเป็นแม่น้ำเจ้าพระยาสายใหญ่ลงสู่ทะเล
ครั้งหนึ่งผมไปสิงคโปร์ระหว่างที่รอเครื่องบินก็ได้ซื้อหนังสือ From Third World To First เขียนโดย ลีกวนยู รัฐบุรุษ ผู้ก่อตั้งประเทศ ได้เล่าถึงประสบการณ์ในการสร้างชาติ ด้วยการศึกษา ลีกวนยูจบการศึกษาจากอังกฤษ ภายในเล่มเขาได้พูดถึงว่าประเทศสิงคโปร์ไม่มีอะไรเลย ก็ต้องสร้างประเทศด้วยธุรกิจบริการ เช่นสายการบินสิงคโปร์แอร์ไลน์ ให้เช่าพื้นที่ ลดค่าใช้จ่ายด้านการโทรคมนาคมและภาษีสำหรับบริษัทที่ต้องการมาลงทุนในประเทศ
วันนี้ครบรอบ 47 ปีของสิงคโปร์ กลุ่มทุนสิงคโปร์บุกไทยเต็มเมือง ของไทยบุกบ้างก็เปิดร้านอาหารไทย
นวด สปา และส่งแรงงาน ผมเคยไปนั่งดื่มเบียร์กับแรงงานไทยในสิงคโปร์ก็เห็นใจพวกเขาอย่างยิ่ง
ส่วนไต้หวันก็ไม่ต้องพูดถึงคอมพิวเตอร์ที่เราใช้ทุกเครื่องนั่นแหละมาจากไต้หวันทั้งนั้น รวมถึงโรงงานอีกหลายแห่งทั้งภาคเกษตรและเทคโนโลยี
ย้อนกลับมาดูบ้านเราผมคิดว่าผู้นำประเทศของเราและระบบการปกครองต้องมีอะไรที่ผิดพลาดมากจนทำให้สภาพการแข่งขัน
ระหว่างประเทศถดถอยก็หวังว่า เราจะสามารถกลับมาเป็นผู้นำได้ และก็ขอให้เราทุกคนได้ร่วมมือกันนะครับ
ชีพธรรม คำวิเศษณ์
www.twitter.com/tri333
ความคิดเห็น