บังเอิญเหลือเกินครับ เมื่อวาน (16 เม.ย.55)ไปนั่งทานก๋วยเตี๋๋ยวริมทาง ในกรุงเทพฯ ปรากฏว่า โลกกลมมาก
ไปเจอกับ ผอ. ดุสิต ณ สุวรรณ อดีตเคยเป็นผู้อำนวยการโรงเรียนบ้านโกตาบารู อำเภอรามัน จ.ยะลา
ผมเคยไปสอนหนังสือที่นั่น 2 ครั้งคือ 10 ธ.ค. 2552 และ เดือน พ.ค. 2551
ยอมรับว่าครั้งแรกจำอาจารย์ไม่ได้ แต่ผมขอเดินเข้าไปสวัสดีก่อนแล้วกัน
"สวัสดีครับพี่ ผมจำพี่ไม่ได้ว่าเคยเจอพี่ที่ไหน แต่ผมขอสวัสดีก่อนแล้วกัน"
"อ้าวสวัสดีครับ ผม ผอ.ดุสิต โรงเรียนบ้านโกตาบารู อำเภอรามัน จ.ยะลา
ที่เคยไปสอนไงครับจำไม่ได้หรือ"
"ว้าวจริงดิครับ"ผมอุทาน
แล้วเราก็กอดกันด้วยความดีใจ เพราะแกยังมีชีวิตอยู่
เพราะแถวๆ โรงเรียนของอาจารย์ เป็นดินแดนความรุนแรงโดยตรง
ผมเคยไปเยี่ยมอาจารย์ที่บ้านพักของท่านอยู่หน้าค่ายทหารอำเภอรามัน
ผอ.ดุสิต ใช้ชีวิตเป็นครูปักษ์ใต้ทั้งหมด 36 ปี
เป็นสุดยอดครูที่เก่งมากอยู่ในดินแดนเสี่ยงที่มีจิตใจมั่นคง
"ผมเคยโดนลอบฆ่ามา 3 ครั้งแล้ว แต่โชคดีมากที่รู้ตัวก่อน"
อาจารย์ดุสิตเล่าให้ผมฟัง
ได้ฟังชีวิตครู 3 จังหวัดภาคใต้แล้วก็หดหู่ครับ
บางทีเด็กในโรงเรียนก็ไปเป็นแนวร่วม
อาจารย์เล่าว่า "หลังจากที่คุณไตรมาสอนแล้วกลับไปไม่นาน
มีตำรวจทหารมาล้อมโรงเรียนผม เกือบ 70 คน ตำรวจบอกว่า เด็กในโรงเรียนอาจารย์
ไปชี้เป้าฆ่าผู้ใหญ่บ้าน ผมขอตัวเด็กไป"
"แล้วไงต่ออาจารย์"
"ผมบอกตำรวจว่า ถ้าผมให้ตัวเด็กไปกับตำรวจ ผมจะอยู่ที่นี่ไม่ได้เลย
คงไม่ต้องบอกนะว่าผมจะโดนอะไร เอาอย่างนี้ ผมจะให้พ่อแม่เขามาเอาตัวไป
แล้วก็ไปสอบกันเอาเอง"
ชีวิต ผอ.ปักษ์ใต้ผ่านประสบการณ์มาอย่างโชกโชนและเสี่ยงตาย
มีหลายเรื่องราวที่ท่านเล่าให้ผมฟัง
"อาจารย์ครับ ผมมีเรื่องอยากจะเล่าให้ ผอ.ฟัง ที่โรงเรียนโกตาบารู
เมื่อ 4 ปีก่อนที่ผมไปสอนอินเทอร์เน็ตครู และ สอนขับเครื่องบินบนคอมพ์
ที่โรงเรียนอาจารย์นั่นคือที่แรกนะครับ และเป็นแรงบันดาลใจให้ผมศึกษา"
แล้วผมก็เปิดรูปให้อาจารย์ดู
"ตอนนี้ไปไกลมาแล้ว ผมอยากกลับไปสอนที่ยะลาอีกครั้งครับ"
"ได้เลย ตอนนี้ผมย้ายไปเป็น ผอ. โรงเรียนนิบงชนูปถัมภ์ อยู่ในเมืองแล้วครับ
เป็นโรงเรียนใหญ่กว่าเดิม"
จากนั้นเราก็คุยกับถึงโครงการเรื่องการศึกษา นัดแนะไปสอนเรื่องอินเทอร์เน็ตกับการศึกษา
และ
สอนนักเรียนขับเครื่องบินบนคอมพ์ ในเดือน มิถุนายน
เราได้นั่งคุยกับถึงความหลัง อาจารย์คนนั้นคนนี้ยังอยู่หรือเปล่า หลวงพ่อที่วัดวชิรปราการ
อ.รามัน จ.ยะลา ซึ่งหลวงพ่อเคยถูกระเบิดยังอยู่ไหมครับ ทุกคนยังอยู่ แต่อาจารย์บางท่านก็เออร์ลี่
นักเรียนที่เคยเรียนการบินกับผมก็โตแยกย้ายไปกันเรียน บางคนก็ไปเรียนวิทยาลัยการประมง
"แล้วระเบิดรอบหลังที่ยะลาหนัก ๆ นี่อยู่ไกลโรงเรียนอาจารย์ไหม"
"นี่ไตร อยู่ห่างจากโรงเรียนแค่กิโลเดียวเอง แต่รอบนี้หนักมาก ๆ เลย"
ผมยกมือไหว้กราบลาอาจารย์ "แล้วเจอกันเดือน มิถุนายนครับ"
ขอคารวะกับจิตวิญญาณครูกระดูกเหล็กแห่ง 3 จังหวัดภาคใต้ครับ
ชีพธรรม คำวิเศษณ์
www.twitter.com/tri333
ความคิดเห็น