นักเรียน ป. 5 ขับเครื่องบิน กับ รถไฟฟ้ามาหานะเธอ

From รร.ประชาราษฏร์อุปถัมภ์

งานอดิเรกอย่างนึ่งที่ผมรักและชอบมากก็คือ สอนเด็กนักเรียนขับเครื่องบินบนคอมพิวเตอร์(Flight Simulator) ซึ่งเป็นการขับเครื่องบินเสมือนจริง นักเรียนจะต้องฝึกทำตามจำลองแบบกัปตันและนักบินผู้ช่วยในสายการบิน ในการนำเครื่องบิน โบอิ้ง 737 ขึ้นสู่ท้องฟ้า ถามว่าทำไมผมถึงชอบสอนเด็กนักเรียนขับเครื่องบิน ผมนั่งเขียนบทความนี้ ระหว่างนั่งรถทัวร์ของบริษัทถาวรฟาร์ม จาก จ.นครสวรรค์ เดินทางเข้ากรุงเทพฯก่อนหน้าที่จะเขียนก็ได้อ่านหนังสือพิมพ์ข่าวพาดหัวบอกว่า ภาพยนตร์เรื่องรถไฟฟ้ามาหานะเธอ กำลังโกยรายได้ขึ้นสู่หลักร้อยล้านแล้ว

กลับไปที่ร้านตัดผมแห่งหนึ่งในจังหวัดนครสวรรค์ สนนราคาการตัดผมผู้ชายที่นี่หัวละ 60 บาทระหว่างที่ช่างตัดผมกำลังเล็มกรรไกร ซอยเส้นผมที่ไม่ได้ตัดมาเกือบ 2 เดือน“ไปดูหนังเรื่องรถไฟฟ้ามาหานะเธอหรือยัง” เสียงเอ่ยถามกับช่างตัดผมที่กำลังซอยกรรไกรบนศรีษะของผมอย่างบรรจง

“จะไปดูวันหลังวันนี้ลูกค้าเข้าร้านเยอะคงไม่ได้ไป” ช่างตัดผมหนุ่มบอกปัดปฏิเสธเพื่อนไปเพราะใกล้วันเปิดเทอมลูกค้าแน่นร้าน

ระหว่างที่เดินกลับไปขึ้นรถหลังจากตัดผมเสร็จออกมาหน้าตาสดใสขื้นกว่าเดิมเยอะ “คนในประเทศไทยอีกหลายล้านคนยังไม่เคยขึ้นรถไฟฟ้าในกรุงเทพฯ นะ” ผู้ใหญ่ที่ผมให้ความเคารพนับถือ เอ่ยถึงหลังจากที่ได้ยินการสนทนาของช่างตัดผม 2 คนที่สนทนากันระหว่างนั่งรออยู่ในร้าน

“คนในจ.นครสวรรค์ บางคนก็ไม่ได้เข้ากรุงเทพบ่อย เพราะค่าใช้จ่ายเยอะในการเดินทาง จะไปช๊อปปิ้งแถวสยามพารากอน เซ็นทรัลเวริ์ล ก็ไม่ใช่เรื่องง่าย ๆ” ท่านแสดงความเห็นเพิ่มเติม

“ใช่คครับ ไม่ใช่แค่รถไฟฟ้า รถใต้ดินก็เช่นเดียวกัน คนอีกล้านสิบล้านคนก็ยังไม่เคยนั่ง ใครไปกรุงเทพสักครั้ง ก็จะได้ไปนั่งบ้าง” ผมเสนอความเห็นเพิ่มเติมเกี่ยวกับเรื่องรถไฟฟ้าและรถใต้ดิน

เพราะฉะนั้นภาพยนตร์เรื่องนี้นอกจากไปดูเคน ธีรเดช แล้ว รถไฟฟ้าอาจจะเป็นสิ่งหนึ่งที่คนอยากจะไปดูรถไฟลอยฟ้า อย่าว่าแต่รถไฟเลยครับ บางจังหวัดในประเทศไทยที่รถไฟไม่ได้วิ่งผ่าน พี่น้องชาวไทยบางคน

อาจจะยังไม่เคยเห็นรถไฟด้วยตาตัวเองก็ได้

โรงเรียนประชาราษฏร์อุปถัมถ์ ตั้งอยู่ในเขต คลองสามวา กรุงเทพมหานคร
อยู่ห่างจากห้างสรรพสินค้าแฟชั่นไอร์แลนด์ รามอินทรา และไม่ไกลจากสวนสัตว์ ซาฟารี เวริ์ล
อา 27 กันยายน 2552 นักเรียนชั้น ป.5 เกือบ 60 คน มีสีหน้าตื่นเต้นที่จะได้เรียนขับเครื่องบินโบอิ้ง 737
บนเกมส์ Flight Simulator
“ใครเคยนั่งเครื่องบินบ้างครับ” ผมตะโกนเอ่ยถามนักเรียนทุกคนในห้องผ่านไมโครโฟน
สายตาผมมองไปรอบ ๆ ห้องมียกมือบ้างเป็นส่วนน้อย เพราะโรงเรียนแห่งนี้เป็นโรงเรียนสังกัดกรุงเทพมหานคร ไม่ใช่โรงเรียนเอกชนที่ผู้มีอันจะกินส่งลูกหลานไปเรียนกัน

“ไม่เป็นไรครับ ไม่เคยนั่งก็ขับเครื่องบินโบอิ้ง 737 กันเลย”
ผมบอกนักเรียนไปเพื่อให้รู้ว่าวันนี้พวกเขาจะเป็นนักบินน้อย และเปิดโลกกว้างเพื่อทราบความลับของนักบินว่าเขาทำอะไรกันอยู่บนฟากฟ้า

From รร.ประชาราษฏร์อุปถัมภ์

นักเรียนที่โรงเรียนแห่งนี้ เห็นเครื่องบินบ่อย ๆ เพราะโรงเรียนอยู่ใกล้กับเส้นทางการบิน
ก่อนที่เครื่องบินจะบินลงที่สนามบินสุวรรณภูมิ
นักเรียนที่นี่ก็คงเหมือนผมสมัยเด็กๆ ที่อยู่ต่างจังหวัด ที่เห็นเครื่องบินบิน ผ่านแต่จะได้เข้าไปใกล้ชิดก็
ต้องรอเฉพาะวันเด็ก และ มาดูเครื่องบินเท่านั้น เวลาเห็นเครื่องบินบินไปมา เด็กต่างจังหวัดตะโกนออกมา
“เครื่องบิน เครื่องบิน” ดูช่างห่างไกลเหลือเกินที่จะได้สัมผัส

การเรียนการบินจำลองวันนี้จะทำให้เขาได้สัมผัสและเรียนรู้ว่านักบินเขาทำอะไรกัน
ผมต้องขอบคุณกัปตันหลายท่านที่ได้ให้โอกาสผมได้เรียนรู้นำความรู้เหล่านี้มาสอนเด็กนักเรียน


หลังจากที่ผมสอนเรื่องคุณสมบัติของเครื่องบินBoeing 737 แล้ว
ก็สอน Instrument แผงวัดต่าง ๆ ที่จำเป็นต้องรู้ เรื่องความเร็ว,ความสูง,ทิศทาง,อัตราการไต่ของเครื่องบิน
,ระบบ GPS และ ระบบนักบินกลหรือ Auto Pilot แล้ว
วันนั้นให้นักเรียนลองบินจาก สนามบินอุดรธานี มายัง สนามบินสุวรรณภูมิ
ผมเปิดวีดีโอให้ดูว่ากัปตันและนักบินผู้ช่วยมีการทำงานอย่างไร เพื่อเป็นแนวทางตัวอย่างให้พวกเขาลองทำตามแล้ว
ก็แบ่งนักเรียนคอมพิวเตอร์ ละ 2 คน เป็นกัปตัน และ ผู้ช่วยนักบิน
คนหนึ่งเป็น Pilot Fly และอีกคนเป็น Pilot Not Fly คอยช่วยดูเครื่องวัดต่าง ๆ และประสานงานกับหอบังคับการบิน

From รร.ประชาราษฏร์อุปถัมภ์

หลังจากเรียนรู้ทุกอย่างก็เตรียมนำเครื่องบินขึ้นสู่ท้องฟ้า นักเรียนแบ่งหน้าที่กัน set ระบบของเครื่องยนต์ก่อนนำเครื่องขึ้นทำตามขั้นตอน check list จำลองคล้ายกับนักบินจริงๆ ซึ่งในความเป็นจริงแล้วซับซ้อนมาก นักเรียนเรียนรู้เรื่อง Before Take Off ต้องเตรียมตัวตั้งความสูง ตั้ง Flap และทำแผนการบินก่อนจะนำเครื่องขึ้น เสียงผมสั่ง กดปุ่ม F3 เริ่มเร่งความเร็วของเครื่องยนต์ ถ้าหากความเร็วไปที่ 150
นักบินผู้ช่วยให้คอยดูความเร็ว แล้วสั่ง V1 V2 และ Rotate (คือดึงคันบังคับเข้าหาตัวเครื่องบินจะเชิดหัวขึ้น)
กัปตันน้อย ค่อย ๆ กดปุ่มคีย์บอร์ด ลูกศรปุ่มลง หัวเครื่องบินค่อยๆ เชิดหัวขึ้น
ระหว่างที่เครื่องกำลังวิ่ง ผมสั่งให้นักเรียนกดปุ่ม S เพื่อดูมุมมองต่าง ๆ ของเครื่องระหว่างก่อนที่จะบินขึ้น
ภาพที่เห็นช่างน่าตื่นตาตื่นใจ นักเรียนชอบกันอย่างมาก นี่เขากำลังบังคับโบอิ้ง 737 อยู่หรือซึ่งเสมือนจริงอย่างมาก

From รร.ประชาราษฏร์อุปถัมภ์

หัวเครื่องบินค่อย ๆ รักษาระดับ การไต่ 10-15 องศา กัปตันน้อยสั่ง Gear Up (เก็บล้อ)
หลังจากนั้นนำเครื่องขึ้นจากพื้น จากนั่นก็สั่งเก็บ Flap ความเร็วของเครื่องบินก็จะเริ่มความเร็วมากขึ้น
เพราะว่า Flap เป็นเครื่องมือในการเพิ่มแรงต้านของเครื่องบิน จากนั้นก็เข้าโหมดกดปุ่มออโต้ไพล๊อต
และ GPS ให้เครื่องบินบินไปตามเส้นทางที่กำหนดไว้

From รร.ประชาราษฏร์อุปถัมภ์

นักบินน้อยก็คอยมอนิเตอร์เครื่องวัดการบินไปเรื่อยๆ ไต่ไปที่ความสูง 32,000 ฟิต
สำหรับการ Landing การนำเครื่องบินลงก็ลดระดับก่อนถึงสนามบินประมาณ 100 NM (นูติคัลไมล์)
นักเรียนชั้น ป.5 กับการขับเครื่องบินโบอิ้ง 737 อ่านดูแล้วอาจเป็นเรื่องตลก แต่ก็เป็นเรื่องที่เราฝึกนักเรียนให้รู้จักเทคโนโลยีเสมือนจริงที่เขาสามารถรู้ได้ตอนยังเป็นเด็ก
ครับเรื่องของการบินเสมือนจริงและภาพยนตร์รถไฟฟ้ามาหานะเธอ เป็นความจริงบางประการที่บางคนอาจยังไม่เคยสัมผัส หวังว่าทุกท่านคงอ่านเพลิดเพลินไม่มากก็น้อยครับ

โรงเรียนใดสนใจอบรม ขับเครื่องบิน โบอิ้ง 737 จำลอง ได้ที่อีเมล tri333@thaiventure.com (ไม่เสียค่าใช้จ่ายใด ๆ ทั้งสิ้น)

From รร.ประชาราษฏร์อุปถัมภ์